Warto zobaczyć

Cmentarz wojenny nr 165 w Bistuszowej: Cmentarz z okresu I Wojny Światowej o powierzchni 262 m kwadratowych zaprojektowany przez Heinricha Scholza. W 13 grobach zbiorowych i 14 pojedynczych pochowano 87 żołnierzy austro- węgierskich. Funkcjonuje od 1916 roku.

Cmentarz wojenny nr 167 w Ryglicach: Położony na wzgórzu poza miejscowością, oddalony ok. 500 m od drogi Ryglice – Galia Górna. Cmentarz z 1916 roku, zaprojektowany przez Heinricha Scholza. W 30 grobach masowych i 166 pojedynczych pochowanych zostało 187 żołnierzy austro-węgierskich oraz 125 rosyjskich. Cmentarz podzielony dwoma alejami w układzie krzyżowym, na cztery równe kwatery.

Cmentarz Żydowski w Ryglicach: Pochodzi z połowy XIX w. Znajduje się na Gali Dolnej, obejmuje 0,57 hektara. Zachowało się około 100 nagrobków

Dzwonnica wolnostojąca przy kościele parafialnym w Zalasowej: Dzwonnica o formie potrójnej arkady pochodząca z 1870 – 1880 roku, usytuowana jest bezpośrednio przed frontem kościoła. Zbudowana z kamienia i cegły, otynkowana.

Góra Kokocz – wzniesienie na Pogórzu Ciężkowickim o wysokości 434 metry nad poziomem morza, leżąca na pograniczu trzech miejscowości: Lubczy , Woli Lubeckiej i Zwiernika. Jeden z ważniejszych punktów widokowych na Pogórzu Ciężkowickim. Góra częściowo jest porośnięta lasami mieszanymi, jak i również zamieszkana. Na Kokoczu znajdują się liczne stanowiska zagrożonych gatunków fauny oraz flory. 10 maja 2011 roku Rada Miejska w Ryglicach uchwaliła ustanowienie Zespołu Parkowo-Krajobrazowego o nazwie "Kokocz" w miejscowości Wola Lubecka, tak więc góra jest obecnie pod ochroną.

Kościół parafialny p. w. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Kowalowej: Kościół zbudowany w drugiej połowie XVII wieku. Jego historia wiąże się z dziejami parafii w Ryglicach. Według źródeł w 1657 r. kościół był w złym stanie technicznym i został gruntownie przebudowany bądź też postawiony na nowo. Wtedy też wzmiankowano słynny obraz Najświętszej Marii Panny. W 1946 roku kościół został przeniesiony do wsi Kowalowa. Kościół odbudowano w obecnym miejscu, lecz niektóre jego fragmenty postawiono z zupełnie nowych materiałów. Budynek kościoła usytuowany jest w środkowej części wsi po południowej stronie drogi biegnącej z Ryglic do Jodłowej. Obiekt został posadowiony na niewielkim wzniesieniu górującym nad drogą. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej. Jednonawowy, z wyższym trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Nawa prostokątna, z dwiema kaplicami po bokach oraz dwiema kruchtami: od południa i od zachodu. Dachy siodłowo dwuspadowe nad nawą i prezbiterium, trójspadowe nad kaplicami.

Kościół parafialny p. w. Św. Jana Ewangelisty w Zalasowej: Kościół w Zalasowej po raz pierwszy wymieniony był źródłach z 1416 roku. W XVI i XVII wieku wzmiankowano o jego konsekracji oraz drewnianej konstrukcji. Od 1749 roku funkcjonował pod wezwaniem Św. Jana Apostoła i Ewangelistów. Obecny budynek kościoła o cechach neoromańskich usytuowany jest w centralnej części wsi. Zbudowany w latach 1844- 1848, przebudowany w drugiej połowie XX wieku. Trzynawowy z węższym trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Nawa główna prostokątna, nawy boczne krótsze. Wnętrza nakryte sklepieniami żaglastymi (kapa czeska). Dachy prezbiterium i korpusu siodłowe, nad nawami bocznymi trójspadowe; kryte blachą.

Kościół parafialny p. w. Św. Katarzyny w Ryglicach: Kościół wzniesiony staraniem ówczesnego proboszcza ks. Jakuba Wyrwy, który doprowadził do wyposażenia kościoła i jego poświęcenia w 1941 roku. Kościół znajduje się po wschodniej stronie ryglickiego rynku. Budynek z elementami neoromańskimi i neorenesansowymi. Murowany z cegły z użyciem kamienia. Trójnawowy z transeptem i prezbiterium równymi szerokości nawy. Dachy nad nawami łamane, nad prezbiterium i transeptem dwuspadowe, skrzyżowane. Kościół odnawiany w 1954 i 1962 roku. Prace remontowe prowadzone również były po 1990 roku.

Ostry Kamień - Ostry Kamień, nazywany też Pasia (527 m n.p.m.) - szczyt na Pogórzu Ciężkowickim w Paśmie Brzanki, 6 km na południe od Ryglic. Ostry Kamień zawdzięcza swą nazwę znajdującej się w pobliżu wierzchołka wychodni skalnej w kształcie wysokiej pochylonej grzędy, zbudowanej z piaskowca istebniańskiego. Miejsce to objęte jest ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej. Wzniesienie pokryte jest żyznym lasem wyżynnym, z przewagą buku i jodły (buczyna). Jego grzbietem przebiega leśna droga gruntowa, łącząca Ryglice z Żurową. Przez szczyt przebiegają dwa piesze szlaki turystyczne: szlak turystyczny żółty: Siedliska – Nosalowa – Brzanka – Ostry Kamień – Gilowa Góra – Liwocz – Kołaczyce (wytyczony w 1953 roku); szlak turystyczny niebieski: Ryglice – Ostry Kamień (wytyczony w 1971 roku).

Park krajobrazowy Pasma Brzanki – park krajobrazowy, który powstał w listopadzie 1995 roku i leży we wschodniej części województwa małopolskiego oraz zachodniej części województwa podkarpackiego, w obszarze Pogórza Karpackiego. Obejmuje wschodnią część Pogórza Ciężkowickiego, między dolinami Białej i Wisłoki. Powierzchnia parku wynosi 15278,23 ha, obejmuje teren gmin: Gromnik, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Tuchów i Szerzyny – województwo małopolskie oraz Brzyska, Skołyszyn, Jodłowa – województwo podkarpackie).

Spichlerz dworski w Ryglicach: Spichlerz wybudowany w 1756 roku, fundacji zapewne ówczesnych właścicieli Ryglic – Ankwiczów. Budynek należy do zespołu gospodarczego dawnego majątku ziemskiego w Ryglicach, usytuowany jest w pobliżu zespołu pałacowo- parkowego z 1656r. Spichlerz drewniany, konstrukcji zrębowej. Parterowy. Wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, czterownętrzny. Nakryty dachem dwuspadowym. Kryty dachówką.

Zespół dworsko – parkowy w Ryglicach – Brzezinach: Zespół dworsko- parkowy pochodzący z drugiej połowy XIX w. W jego skład wchodzą dwór, spichlerz (rozebrany w latach 1994 - 1995), stodoła, stajnia oraz szopa. Budynek dworu murowany pokryty dachem dwuspadowym. Zespół malowniczo położony na przedmieściach.

Zespół dworsko-parkowy w Bistuszowej: Zespół dworsko-parkowy usytuowany w południowej części wsi. Prowadzi doń droga dojazdowa od szosy Ryglice-Tuchów w kierunku wsi Burzyna. Budynek klasycystyczny, wzniesiony w drugiej połowie XVII w. przekształcony pod koniec XVIII w. Murowany z kamienia i cegły, tynkowany. Zbudowany na planie prostokąta, parterowy, podpiwniczony. Od frontu z mały ganek nakryty daszkiem dwuspadowym. Rozplanowanie wnętrza dwutraktowe, w osiach skrajnych z trzema traktami. Dach budynku czterospadowy, łamany, kryty dachówką.